Aisne goddelijke rust, vlak bij Parijs
Door Arjan Mulder, redacteur Reishonger.nl
In de regio Hauts-de-France, tussen de Belgische Ardennen en Parijs, ligt een onbekende parel van rust. Met de één na oudste kathedraal van Frankrijk en een waanzinnig mooi sociaal experiment uit 1850 en dicht bij de champagne hoofdstad Reims. Op weg naar Parijs zou iedereen hier een paar dagen moeten onthaasten.
Aisne – het onbekende Frankrijk
Weinig mensen zullen de streek kennen. Laat staan dat iemand weet waar l’Aisne ligt. Ik wist zelf niet eens hoe je het uitsprak: zeg ‘enne’, en je bent aardig in de buurt. Aisne ligt in de regio Hauts-de-France, dus in het uiterste noorden, tussen ruwweg de Belgische Ardennen en Parijs. Daarmee ligt de streek eigenlijk heel centraal voor wie vanuit oneindige rust toch ook een paar dagen naar de Franse hoofdstad wil, of de champagne hoofdstad Reims wil bezoeken.
Aisne moet het zelf vooral hebben van de landbouw. Geen rijke steden, wel glooiende heuvels, schattige dorpjes (zelfs één van de mooiste dorpjes van Frankrijk vind je hier: Parfondeval) en (uniek voor Frankrijk): kerken omgebouwd tot vesting. Want de regio had in de Tachtigjarige Oorlog veel last van plunderende soldaten. Daarom werden in veel dorpen de middeleeuwse kerken versterkt, zodat de lokale bevolking zich er kon verschansen.
Middeleeuwse rust in Laon
B&B in een kloosterboerderij
Om de Aisne-streek te bekijken verbleef ik een paar dagen in een schitterende B&B: Domaine de la Ferme de Ribeaufontaine, in het gehucht Dorengt. Het is een oud middeleeuws klooster, verbouwd tot boerderij, met een stalling voor paarden en een klein aantal allemaal verschillende kamers om te logeren. Allemaal even romantisch. De stijl van de B&B is de Franse brocante-stijl. En zowel de sfeer als het ontbijt zijn geweldig.
‘Het is hier één grote familie’, vertelt Anton Van De Ginste. Hij komt net aanrijden op zijn paard als ik arriveer. Hij was Belg, nu Fransman en sinds zijn pensioen vindt hij hier rust. ‘Na een druk zakenleven was zelfs België voor mij te druk. Hier is het geweldig, en toch zit ik overal dichtbij.’ Als ik die avond ook nog een Engelsman spreek die hier speciaal met zijn Landrover naartoe is gekomen om te nachtvissen, weet ik het zeker: hier kom je voor je rust.
Aisne – geboorte van sociaal ondernemen
De volgende dag heb ik een rondleiding waarvan ik nu nog zit te stuiteren.
Ik bezoek het Familistière van Godin, in het vervallen stadje Guise. Als je geïnteresseerd bent in sociaal ondernemen, moet je hier ooit gaan kijken. Als eenvoudige slotenmaker, was Godin rond 1850 een visionair en autodidact op veel gebieden: ijzergieten, fabrieksinrichting, architectuur, bouwen, vormgeving en dus ook: menselijke woon- en arbeidsvoorwaarden creëren.
In zijn fabriek was geen kinderarbeid, jongens en meisjes gingen gemengd naar school tot 14 jaar, zijn arbeiders woonden in een door hem ontworpen arbeiderspaleis, er was een zwembad voor de dagelijkse hygiëne, zijn arbeiders werden daardoor geen 36 maar 70 jaar, bij ziekte geen ontslag, en in zijn Tempel van de Kunst werd zijn ware geloof duidelijk: het geloof in de arbeider. De arbeider is voor hem de spil en de trots van de arbeider is zijn grootste goed. Je verbaast je dat dit zo weinig navolging kreeg, hoewel tegenwoordig sociaal ondernemen weer helemaal ‘hot’ is.
De beroemde kathedraal van Laon
De stad Laon – waar de geschiedenis herleeft
De volgende dag bezoek ik het stadje Laon (spreek uit: lõ), de hoofdstad van Aisne. Al van verre zie ik op een hoge heuvel de werkelijk enorme kathedraal uit 1200 (ouder dan de Notre Dame). De kerk werd gebouwd door ‘het volk’, als goedmakertje nadat de vorige tijdens een volksopstand in het jaar 1112 sneuvelde. De waterspugers aan de toren, bestaan daarom uit beelden van ossen en ezels: het gewone volk drukte zijn stempel op de nieuwe kerk.
De kathedraal van Laon is vroeggotisch en kerkliefhebbers moeten er beslist naar toe. Voor mij was het minstens zo interessant om de geschiedenis van Laon te horen. De middeleeuwse huisjes binnen de muren van de oude stad, de moderne graffiti met een knipoog naar de kerk en de Kapel van de Tempeliers waren daarbij heel inspirerend.
Frankrijk – zei iemand kaas?
Ik wist dat mijn reis naar Aisne zwaar werd. Want mijn maag kan minder goed tegen kaas. Maar mijn smaakpapillen winnen altijd. Dus kreeg ik drie soorten kaas bij het ontbijt, at ik elke dag minimaal drie soorten kaas bij de lunch, en bestond het diner uit (bijvoorbeeld) een taartje met de ‘stevig ruikende’ plaatselijke Maroilles, gevolgd door een dessert met drie kazen. Gemiddeld driemaal daags drie of vier kazen is best veel.
En dan praat ik nog niet over de zoete desserts zoals een geflambeerde Crêpe Suzette, geglaceerde donuts of ‘gewoon’ drie taartjes op één bordje. ‘Je moet het echt allemaal proberen’, zegt mijn gastvrouw Lize in vloeiend Engels. Dat Engels heeft ze geleerd in Nieuw-Zeeland – één van mijn favoriete landen. Gelukkig leverde die gezamenlijke liefde zóveel gespreksstof op, dat mijn lunch behoorlijk uitliep en de Crêpe Suzette uiteindelijk helemaal op ging…
Meer info
www.Reishonger.nl
www.jaimelaisne.com
