Alleen op het strand van Ameland

Door Arjan Mulder, redacteur Reishonger.nl

Voorjaar op Ameland betekent: overweldigende rust. In de zomer is het op de Wadden toeristisch. Maar nu loop ik zes uur op het strand en ik kom maar twee mensen tegen. Heerlijk onthaasten.

Liefde voor eenzaamheid

Ik hou van rust. Van eenzaamheid zelfs. In onze doorgedraaide wereld is dat soms ver te zoeken. Maar op de Waddeneilanden is dat anders. Hoewel het er in het hoogseizoen barst van de toeristen, kom ik nu slechts lokale bewoners tegen. De molen draait, het leven kabbelt voort, een eenzame fietser trotseert de wind. De periode tussen oktober en april is voor mij ideaal. Niemand op het strand, m’n gedachten laten gaan en opgeladen weer naar huis.

Zo’n eenzaam strand is voor mij een heerlijke voorbereiding voor het schrijven van een boek. Mijn gedachten nemen de vrije loop, de rollende branding werkt haast meditatief en alleen een krijsende meeuw brengt me af en toe terug op aarde. Geen afleiding door gehaaste medemensen, geen drukte bij een strandtent. Rust, regelmaat en het natuurlijke tempo der dingen bepalen daar het leven.

Voorjaarsrust

Ik loop de loopplank over. Het onthaasten begint al op de boot van Holwerd naar Nes. Twee weken eerder was ik tijdens de februari-storm ook al op Ameland om de laatste hand te leggen aan m’n nieuwe boek. Nu wil ik vooral genieten dat het boek af is. En nadenken over een volgende. De reis per trein, bus en boot is heerlijk. Het lentezonnetje spiegelt in het drooggevallen wad.

Ik reis naar Hollum, het mooiste en meest authentieke stukje Ameland. De eerste kievitten scharrelen rond, een grutto laat zich zien en in de verte ligt een zeehond op het strand. De laatste ganzen eten zich rond voordat ze weer naar het noorden trekken. Vroeger waren hier geen ganzen, hoor ik de volgende dag. Pas sinds het klimaat verandert, trekken ze minder ver naar het zuiden.

Uren wandelen

Ik ga de eenzaamheid in. Vandaag strandwandel ik 6 uur rondom Hollum. Van de waddenkant loop ik met de klok mee langs de Robbenbank naar het noorden. Aan de noordwestkant van Ameland is het strand op sommige plaatsen wel 500 meter breed. Tussen Hollum en Ballum ontstaan daardoor zelfs ‘buitendijkse’ zilte moerasgebieden. Soms loopt het strandpad daarom dood en moet ik terug.

Ik kom in al die uren maar twee andere wandelaars tegen. Wat is dit heerlijk! Het monotone lopen langs de kustlijn: ik kom in een soort trance. Die trance was tijdens de februari-storm nog sterker door de constante zandstorm waarin ik liep. Dit soort leegte-ervaringen maken dat elk verblijf op Ameland wel een maand lijkt te duren in plaats van een paar dagen. Het werkt vervreemdend.

Lokale specialiteiten

Ter hoogte van Ballum steek ik van noord naar zuid het eiland over en loop ik via de Waddendijk terug naar Hollum. Ik passeer in Ballum de Nobel ‘stokerij’. Nou ja, de stokerij van deze typische Amelander borrel is hier niet meer, maar de verkoop nog wel! Ik zie dat er zelfs volop nieuwe varianten worden ontwikkeld, zelfs een soort gin. Ik sla de proeverij af, want ik moet nog lopen.

Terug in Hollum zie ik de molen. ‘De Verwachting’ staat bekend als zeer veelzijdig: graan malen, ontbijtgranen pletten, elektriciteit opwekken én (eens per week) mosterd malen. Ik liep er vaak aan voorbij, maar nu ga ik naar binnen. Mosterdzaad staat te weken in azijn en ondergaat daarna drie malingen. Het is een intrigerend proces, zoals vaak te zien bij oude ambachten. In de molenwinkel zijn alle producten te koop. Zelfs mosterd met zeewier zie ik staan.

Paardengraf

In de duinen kom ik de volgende dag langs het beroemde paardengraf van Ameland. Hier verdronken in 1979 acht paarden van de reddingsboot. Ze worden nog jaarlijks herdacht. Vanaf 1988 wordt de paardenreddingsboot nog slechts als attractie voor toeristen ingezet. Een paar keer per jaar wordt de boot met veel spektakel ‘gelanceerd’, zoals dat heet.

Het brede strand, de leegte, het paardengraf: dit is waarom ik hier graag buiten het seizoen kom. Onafgebroken en niet gestoord door anderen loop ik vandaag te dagdromen over een nieuw boek. Het wordt een kinderboek waarin ik onze doorgedraaide grotemensenwereld op de hak neem. Na uren lopen, heb ik de grote lijn wel helder. Hier op Ameland zie je alles nu eenmaal veel scherper…

Info

Meer reizen: Reishonger.nl