Denemarken Actief ontspannen in Kystlandet
Door Arjan Mulder, redacteur Reishonger.nl
Denemarken is prachtig: wandelen, fietsen, eilandhoppen en rustieke huisjes. Ik kom er al 20 jaar en dit keer verken ik de regio Kystlandet. Ik ga zeewier oogsten, bezoek Viking-graven en eet bizon.
Al meer dan twintig jaar kom ik in Denemarken. Altijd in mei, altijd naar de Oostzeekust. De stilte, de gele koolzaadvelden en de blauwe lucht, de kwetterende leeuweriken: hier komt een mens tot rust. En de bereikbaarheid is goed: in 7 á 8 uur ben ik in midden-Denemarken, zowel met de trein als met de auto. Meestal kom ik hier om uit te waaien. Maar dit keer ben ik actiever: vijf dagen wandelen en fietsen, eilandhoppen, lekker eten en veel zien van dit mooie kustgebied.
Over oud spoor
Het is rond het middaguur als ik aankom in het knusse huisje van Heidi Holm, nabij Horsens. Ik slaap er die nacht in een blokhut, maar Heidi verhuurt ook luxe tenten en zelfs een echte boomhut. Heidi wil me graag de omgeving laten zien en direct na de lunch springen we op onze e-bike om een stuk van de oude spoorlijn Silkeborg-Horsens te volgen. Heidi: “Bij mij overnachten vooral wandelaars en fietsers. De natuur is hier zó mooi. Ik heb nog veel plannen, maar voorlopig ben ik druk om mijn nog wat wilde glamping-terrein verder te fatsoeneren.” We eten nog wat in het oude postkantoor van Braedstrup, en ik kruip moe maar voldaan mijn hut in.
Zeewier-safari op Endelave
Zeewier en andere medicijnen
De volgende dag begint al vroeg. Om acht uur zit ik in Snaptun op de boot naar het eilandje Endelave. Het barst er van de konijnen, en de wandeling van 21 km rond het eiland heet dan ook de Kanino. Maar waar ik vooral voor kom, is voor een echte zeewiersafari! Bjarne Ottesen haalt me op met de trekker, en we gaan zelfs de zee in. Ik eet brood met zeewier, drink bier met zeewier en leer dat zeewier een alternatief is voor antibiotica bij varkens. Als daarna Birgit Martinsen me ook nog een medicinale kruidentuin laat zien weet ik: dit eiland richt zich op onze gezondheid!
De Fjordmino
Een dag later is Kirstin Aagaard van Fyrholt Rejser mijn wandelgids. Ze organiseert zelfs wandelingen in Japan! We lopen een stuk langs de noordkant van het Horsens fjord en het landschap is heerlijk gevarieerd. “Daarom woon ik hier graag”, geeft Kirstin aan. “Bos, heuvels, koolzaadvelden: en altijd dicht bij zee. Aan de zuidkant van het fjord zijn zelfs Aziatische tuinen en vijvers met waterschildpadden.” De hele route om het fjord – de Fjordmino – is 57 km lang. En halverwege staan luxe cabins op Horsens City Camping voor de nacht.
Bizonrestaurant op Alrø
Kleinschalig
Ik word de volgende ochtend wakker met het mooiste uitzicht dat ik kan bedenken! Vanuit de B&B van Lone Arp kijk ik uit over intens gele velden en zie ik in de verte het prachtige witte kerkje van Bjerager onder een blauwe hemel. Lone is kunstenares, haar man meditatiedocent en samen hebben ze de B&B (Bed & Bath) smaakvol ingericht. Ontbijt maak je zelf, in je eigen compleet ingerichte keuken, of je gaat ontbijten bij de kleinschalige bakkerij GROFT Torben en Stine in Saksild. Ze begonnen hun ecologische regeneratieve bakkerij pas kortgeleden. E-nummers zijn er niet welkom en zelfs de levensduur van de inrichting is een belangrijk punt voor ze. Oh ja, en het brood? Dat smaakt door de pure ingrediënten zoals brood moet smaken! Fantastisch. En zo zie ik nog veel meer kleinschalige initiatieven van wereldverbeteraars.
Vikingen en bizons
In de monding van het Horsens fjord liggen twee kleine eilandjes. Ze zijn verbonden middels een schattig fietspontje. Ik laat me overvaren vanaf de haven van Snaptun en beleef een heerlijke dag met veel fietsen, minder wandelen en veel te veel eten! Ik begin de dag op het piepkleine Hjarnø, en verbaas me vooral over de Vikingen die hier al kwamen. In de middag vaart schipper Stig Sørensen me naar het iets grotere Alrø, waar ik een enorme bizonhamburger eet bij restaurant Købmandsgaard. Het is al avond als ik via Hjarnø terug ga naar het vaste land. Een heerlijke dag.
Het fjord van Horsens
Wegdromen
De laatste nacht breng ik door bij hotel Borre Knob, in een beschermd natuurgebied op een landtong in het Horsens fjord. “Welkom”, word ik in goed Nederlands ontvangen! De Deen Mogens Snedker heeft lang in Nederland gewoond. “Maar ik ben terug in Denemarken. Er is hier zoveel meer rust. Hier voel ik ruimte. Alleen al het recht om tot 50 meter uit de kust over andermans grond te mogen lopen. Dát is vrijheid.” Ik denk dat Mogens gelijk heeft. En als ik die avond de zon zie zakken in het fjord weet ik het eigenlijk wel zeker: Denemarken, wat een rust! Hier voel ik me thuis.
Meer info:
Visitdenmark.nl
Kystlandet.com
