Nico genoot hier altijd zo

“Nico komt straks”, zegt Carola van Staaveren, drijvende kracht achter zorgboerderij de Straalhoeve in Vijfhuizen. “Hij is oud brood aan het ophalen voor de kippen, samen met een begeleider. Zo begint zijn dag hier altijd.” Nico Sloendrecht is vandaag een van de zes mannen die komen helpen op de boerderij.

De anderen zitten appels te schillen aan de grote tafel in de woonkeuken. De houtkachel knort tevreden. Het ruikt heerlijk in de gezellige ruimte. Floor de Jong, een van de begeleiders maakt pompoensoep voor de lunch. Medewerkers, zo worden de mensen genoemd die hier een of twee dagen per week een dagje naartoe komen. ‘Zorgvragers’ heten ze in jargon. Vanwege een lichamelijk of geestelijke beperking hebben ze extra zorg nodig. De meeste mensen die naar de Straalhoeve komen hebben dementie. Ze wonen allemaal thuis, op Nico Sloendrecht na.

Sinds een jaar woont Nico Sloendrecht in Meerhoeve, een kleinschalige woonvorm van Stichting Sint Jacob, speciaal voor mensen met dementie. Voor zijn vrouw werd het te zwaar om voor hem te zorgen. Hoe welkom die verhuizing in vele opzichten misschien was, het betekende ook dat er een einde zou komen aan zijn uitstapjes naar de Straalhoeve. Jarenlang zorgde hij daar met veel plezier voor de kippen en raapte hij de eieren, twee keer per week. Maar voor mensen die eenmaal zijn opgenomen in een zorginstelling, bestaat helaas geen potje om ook nog naar een dagbesteding op een zorgboerderij te gaan. Het is het één of het ander… In overleg met De Straalhoeve hebben Nico’s begeleiders daarom een oplossing gezocht.

“Hij genoot hier altijd zo”, zegt Floor de Jong. “Dus halen we hem nu zelf op, want we wilden hem dat plezier niet ontnemen.” Het past helemaal bij de filosofie van Stichting Sint Jacob, waar het draait om de mens als individu, niet om regels of procedures. ‘Ruimte om zichzelf te zijn’ is wat Meerhoeve, waar Nico woont, de bewoners wil bieden. Voor Nico betekent dat dus dat hij gewoon nog steeds voor de kippen kan blijven zorgen. Als hij de warme keuken van de Straalhoeve binnenkomt met een grote zak met oud brood, is duidelijk hoe belangrijk dat voor hem is. Zijn vrolijke gezicht spreekt boekdelen. Glunderend zet hij zich aan tafel om het brood te gaan snijden. “Wat grotere stukken voor de kippen en kleine stukjes voor de kuikens”, legt hij uit. “Voor de varkens hoeft dat allemaal niet. Die eten gewoon zo’n heel broodje in een keer.”

Nico vertelt dat hij in december 90 wordt. Het is hem totaal niet aan te zien, met zijn energieke uitstraling en pretogen. Dat komt, zegt hij, omdat hij altijd een brave jongen is geweest. Hij vond het niet makkelijk om naar Meerhoeve te verhuizen. “Maar mijn vrouw is ook 90 en zij moest wat meer rust hebben.”

Even later loopt hij gearmd met Carola over het erf, op weg naar de kippen. Zodra ze Nico zien, stuiven ze luid kakelend op hem af. Daarna zijn de varkens Kotel en Etje aan de beurt. Nico: “We hebben een kuil gemaakt in hun hok voor als hem warm is. Kijk het loopt een beetje af, dan kunnen ze zo in het water glijden.”
Op de terugweg gaat Nico met Carola op eierenjacht. Ze liggen overal in de hokken en schuren verspreid. Nico weet precies waar. “Dat is het leuke van zo’n kip”, zegt hij. “Als die ergens zijn ei wil leggen, dan doet hij dat gewoon.”

Oproep: de zorgboerderij kan nog vrijwilligers gebruiken, zowel voor begeleiding als om medewerkers te halen of te brengen. Ook voor Nico zouden zij graag een vrijwilliger hebben die hem ophaalt en weer thuisbrengt. Wie gaat er met hem mee? Heeft u zin en tijd, neem dan contact op met Carola van Staaveren.

Zorg bij Sint Jacob is ook zorgen dat we plaats-maken voor het individu. En dat u misschien een andere zorgbehoefte heeft dan een ander.

Samen maken we zorg weer persoonlijk.

Ontdek meer op: www.sintjacob.nl