Porto local food, bij locals thuis – ervaring van een roadtrip

Door Arjan Mulder, redacteur Reishonger.nl

Wat een leuke ervaring! Gewoon eten bij Portugezen thuis. En alles horen over eten in Portugal, leven in Portugal, genieten van kabeljauw en de beste Port wijn. Mijn roadtrip vanuit Porto naar het noorden en weer terug was top! Slapen in boetiek-hotels, eten in historische huizen en kloosters of juist op een piepklein balkon in de stad.

Porto is booming. De stad in het noorden van Portugal ziet de toeristenstroom snel groeien en dat merk ik! Porto is niet meer de volkse stad die het was – met veel vervallen straten, zwarte huizen en zwervers. Ik hield daar wel van. Nu zie ik toeristen die de oude stad niet eens meer kennen en van een citytrip genieten in een veel mondainere sfeer. Én met nieuwe initiatieven.

Portuguese table – eten bij locals

Ik laat Porto achter me. Met de auto ga ik naar het noorden, de groene koele heuvels in, kleine stadjes en dorpen verkennen en gewone Portugezen ontmoeten. Vrijheid, naar onmogelijke plekken rijden en mijn eigen tempo bepalen. Ik ga eten bij locals en slapen in boetiek-hotels. Want dat is het doel van deze reis: eten bij gewone Portugezen. De organisatie Portuguese Table organiseert dit. Via de website vind je een keur aan adressen waar je authentiek Portugees eet, bij gewone Portugezen in hun eigen woning. Je kunt er niet slapen, zoals bij Airbnb, maar wel heerlijk eten bij locals, met locals. En dat is een geweldige ervaring.

Rosa is één van de hosts en woont in Ponta da Barca aan de rivier Lima in het noorden. “Mijn historische boeren woning is hiervoor heel geschikt. En ik vind het leuk om voor mensen te koken en mensen te ontmoeten. De organisatie van Portuguese Table komt persoonlijk alle hosts keuren. Het eten moet echt authentiek Portugees zijn en de host moet goed Engels spreken en interesse in mensen hebben.” Nou, met die controle van Portuguese Table zit het wel goed. Wat een leuke afwisseling in adressen en gastvrouwen. En wat een leuke ervaring om bij mensen thuis in alle rust te genieten van eten, wijn en goede gesprekken. De ene keer zit ik in een oude hoeve die ooit onderdeel was van een klooster, de andere keer op een klein balkon in een vissersplaatsje. Bij de ene host zitten de oude vader en moeder mee te kletsen, de andere host komt met verhalen uit Thailand en het Caribisch gebied waar ze jaren verbleef.

Porto – prima vertrekpunt

Om te genieten van het aanbod van Portuguese Table begin ik in Porto. Hier zit de organisatie dus de meeste adressen zitten in Porto en in het noorden van Portugal. Ik slenter wat door de stad, kijk mijn ogen uit in het blauw betegelde São Bento railway station en natuurlijk bezoek ik aan de oever van de Douro-rivier de fameuze Port-huizen. En na nog een boottochtje over de Douro-rivier heb ik best trek gekregen.

Gelukkig verwacht Diana mij die avond, net buiten Porto, in het vissersplaatsje Afurada. Diana werkt vanaf het begin voor Portuguese Table. “Ik vind dit zo leuk! Ik hou van mensen en ik hou zelf van reizen.” Diana vertelt over haar verblijf in Thailand en Myanmar, haar werk in de olifanten opvang, haar verblijf als verpleegster op een zeiljacht in de Cariben en nog veel meer. “Ga aan tafel”, nodigt ze mij uit. Wil je buiten zitten? Binnen is klein. Dus graag. Maar buiten op het balkon blijkt het nog kleiner! Maar wel een heerlijk windje van zee en uitzicht op het kleine plaatsje waar iedereen inmiddels sardines aan het grillen is.

Mijn bezoek aan Diana start om acht uur en pas na twaalven vertrek ik weer… Wat is dit leuk. We kletsen over gezamenlijke hobby’s, ik geniet van de eenvoudige kabeljauw-gerechten (die kan ik na vier dagen niet meer zien trouwens), de vinho verde vloeit (de jonge, groene wijn uit het noorden van Portugal), en tot slot tafelen we na met Port wijn en zoetigheden. De katten liggen er gezellig bij en genieten mee.

Slapen in stijl

Ik zoek mijn hotel op. Het is mijn derde nacht en ik slaap in een prachtig boetiekhotel: Carmo’s Boutique Hotel, volgens de website ‘romantic and exclusive luxury’. Nou dat klopt! Ik was hier al eerder en ik was vergeten hoe leuk dit kleine hotel is ingericht. Het lijkt wel een museum. Van grote vazen tot antieke maar lege schilderijlijsten, van oude typmachines tot een Hollandse damesfiets – geweldig. De kamers zijn luxe, maar ik slaap in een soort (nog luxere) safari-tent met uitzicht over de rivier en de heuvels. Wat een rust hier en wat een persoonlijke touch.

Waar ik zeker ook een keer wil slapen (en nu helaas alleen ging eten) is in Pousada Mosteiro de Guimaraes. Dit is een oud klooster verbouwd tot hotel en restaurant. Wat een rust, wat een stijl, wat een grandeur. De pousada’s in Portugal zijn sowieso de moeite waard: het zijn altijd historische gebouwen waarin nu een statig hotel zit. Echt een aanrader.

Drinken in stijl

“Ik loop je wel tegemoet. Mijn huis is lastig te vinden.” Ik heb via Portugese Table afgesproken om te lunchen bij Rosa en ik heb haar gebeld want de gps komt er niet uit. Niet elk binnenweggetje blijkt berijdbaar in Portugal. “Hier woont mijn familie al generaties lang. Een deel van het huis hoorde ooit zelfs bij een klooster. Het is langzaam uitgebreid.” Rosa geeft eerlijk toe: zo’n huis vraagt veel onderhoud en de inkomsten via Portugese Table kan ze goed gebruiken. Als ik binnenkom en mijn ogen aan het donker zijn gewend verbaas ik me over een enorm Maria-altaar van wel twee bij drie meter. “Het noorden van Portugal is erg gelovig. Alle huizen in deze regio hebben zo’n altaar. Vaak nog veel groter dan deze.”

Ik zit te smullen. Van de verhalen, van de historische woning en natuurlijk van het eten. Kabeljauw. Natuurlijk. What else. Vooraf een soort kroketjes met kabeljauw, andere hapjes met kabeljauw en als hoofdmaal een ovenschotel met veel groente, bechamelsaus, kaas en… kabeljauw. Maar het is heerlijk. En bovenal geniet ik van groene rode wijn. Ahum. Dat is hele jonge, nog enigszins mousserende rode wijn die alleen hier voorkomt. Het is stevig en wat zurig. Rosa is verbaasd dat ik het lekker vind, maar het past goed bij het warme weer. Heerlijk verfrissend.

Bij al het lekkere eten horen goede wijnen. Dat is in Portugal geen probleem. Ik drink tijdens deze trip (op gepaste wijze) veel bijzondere wijnen. Iedereen kent de Port wijn. Veel minder bekend zijn de vinho verde (groen/witte jonge wijn) en de vinho verde tinto (rode frisse jonge nog mousserende wijn). Maar ook heerlijk zijn de houtgerijpte rode en witte wijnen uit de Douro-vallei (nee, geen Port wijn, de ‘gewone’ wijn). Het leukste is het, om de productiehuizen te bezoeken en daar ter plekke de vochtige kelders te ruiken, het hout te voelen en de wijn te proeven. Zoals altijd: dan herken je al die invloeden in de uiteindelijk smaak en geniet je nog veel meer. Meer dan wanneer je gewoon een fles koopt. Proost – op het goede leven!

Meer info

• Meer reizen op www.Reishonger.nl
• www.PortugueseTable.com
• www.VisitPortoAndNorth.travel