Praten over levensvragen
Dat Doe-Maar gevoel: is dit alles wat er is?
Cees (64) heeft zijn leven lang gewerkt in de installatietechniek en is met vervroegd pensioen. Hij heeft artrose in zijn handen. Cees is zijn hele leven al alleenstaand. Hij heeft een appartement, en te veel tijd, zegt hij zelf. Hij neemt contact op met het Centrum voor Levensvragen, ‘omdat ik graag hulp wil bij dat Doe-Maar gevoel in mijn leven, is dit alles wat er is?’
Karin, geestelijk verzorger bij het centrum, heeft gesprekken met Cees. Prettig vindt hij dat dit in zijn vertrouwde omgeving kan. Hij vertelt graag over zijn werk. Dat was de mooiste tijd van zijn leven, altijd bezig om bij te blijven met het vak, precies werk doen. Nu dat is weggevallen, eerder dan hij had gehoopt, voelt zijn leven leeg. ‘Wat maakt het nog uit wat ik doe of niet doe? Alle dagen zijn hetzelfde.’
Levensvragen
Cees heeft eerder gesprekken gehad met de huisarts en de praktijkondersteuner. Ze adviseerden hem sociale activiteiten te ondernemen. ‘Maar wie zit er nu op mij te wachten?’ Het lijkt erop dat Cees best weet dat erop uitgaan hem kan helpen, maar dat er nog een vraag vóór zit. Een levensvraag die gaat over de zin van je leven. Voor Cees is dat de vraag: ‘Kan ik leren tevreden te zijn met hoe mijn leven nu is?’
Deze vraag heeft eerst tijd en aandacht nodig. Geestelijk verzorgers zijn opgeleid om met dergelijke vragen om te gaan. Ze hebben tijd en aandacht voor u bij vragen als: ‘Doe ik er nog toe? Wat betekent datgene wat me overkomt? Wie ben ik nog nu mijn leven zo is veranderd?’
Een andere blik
Cees en Karin hebben een aantal gesprekken. Hierin geeft Cees aan wat tevreden zijn voor hem betekent. Dat is voor hem: niet continu denken dat het beter zou zijn als dingen in het verleden anders waren gegaan: als hij wel een relatie had gehad, of wel door had kunnen blijven werken. Cees gaat inzien dat hij als technicus heel precies was, en goed werk leverde. Met datzelfde oog voor detail gaat hij met Karin na wat hij in zijn eigen leven wil ‘installeren’.
Hij gaat vrijwilliger aan de slag bij een dagopvang voor ouderen in de wijk. Zijn artrosehanden kunnen misschien geen elektrische installaties meer aanleggen, maar zijn gouden handen voor de ouderen in zijn wijk: ‘De vraag is wie hier nu wie helpt. Ik heb weer zin in mijn dag. Dat had de dokter al aangeraden maar het hielp me eerst eens goed na te denken over wat ik nog wil van het leven. Ik kan het iedereen aanraden om eens in gesprek te gaan met een geestelijk verzorger. Zij kunnen je anders laten kijken naar je beperkingen, je gevoel soms zo alleen te zijn. Die andere blik kan enorm helpen.’
Wilt u ook met een geestelijk verzorger praten?
Vraag een gesprek aan via het landelijk nummer zingeving en levensvragen: 085 004 3063.
