Stonehenge dansen met de Druïden
Door Arjan Mulder, redacteur Reishonger.nl
Al 5000 jaar staat in Zuid-Engeland een kring van enorme stenen. Kleurrijke Druïden vieren hier al eeuwen de kracht van de kosmos met trompetten van schapenhoorns, trommels, gezang, dans en aanbidding. Magisch…
Het is 5:00 uur in de ochtend. Koud, winderig en het miezert een beetje. De lente is nog heel ver weg. Op 20 maart, de dag van de lente equinox, zijn dag en nacht precies even lang. De zon staat boven de evenaar en voor Druïden is dat het begin van een nieuw jaar, van nieuw leven, van vruchtbaarheid. Bij flakkerende vuurtjes, in tentjes en campers, zie je dan de meest bonte uitdossingen!
De kracht van zon en maan
Ik rits mijn jas wat verder dicht. Veel mensen hebben hier overnacht en warmen zich nu bij een vuurtje. Nog even en dan begint de lente. Ik zie moderne Druïden in schapenvacht en kleurrijke gebreide kleding met op het hoofd de meest vreemde hoofddeksels. Druïden waren in Keltische tijden priester, wetenschapper, rechter en arts in één persoon. Ze waren wijs, hun opleiding duurde lang en ze hadden verstand van zon, maan en seizoenen.
Dat was vroeger. Tegenwoordig zijn Druïden mensen die geloven in de kracht en de afhankelijkheid van de natuur, in esoterie, astrologie en rituelen. Hoe ze zich hiermee bezighouden in het dagelijks leven weet ik niet, maar vandaag vieren ze bij Stonehenge hun Nieuwjaar – het begin van de lente. Die viering is een bijzonder en kleurrijk schouwspel. Om dat mee te maken en te fotograferen ben ik graag vroeg opgestaan. Ik voel de energie, al is het ijzig koud. Ik voel de eeuwenoude traditie. Tromgeroffel zwelt aan en af en toe blaast iemand op een hoorn.
Moderne Druïden
Normaal is het monument niet zo dicht te benaderen, om het te beschermen. Maar op speciale, voor natuurmensen heilige dagen zoals deze wordt een uitzondering gemaakt. De zon zal opkomen om 6:10 uur en langzaam verzamelt de menigte zich tussen de kolossale stenen. Stonehenge is zo gebouwd dat de zon vandaag op een speciale plek opkomt. Het is een wonder hoe de stenen 5000 jaar geleden zo nauwkeurig geplaatst konden worden. Daarbij zijn de stenen ook nog eens aangevoerd over een afstand van 300 km.
Het wordt langzaam 6:10 uur. Maar er is geen zon te zien. Het miezert zelfs wat. Maar het gaat om het moment. Vandaag is niemand geïnteresseerd om de zon werkelijk te zien opkomen. Het gaat om de viering. Voor die viering bestaat geen draaiboek. Automatisch neemt een oude, royaal uitgedoste dikbuikige man het woord. Ik versta hem niet, maar het klinkt heel gewichtig. De anderen dansen en zingen om hem heen. De voordracht eindigt met een soort aanbidding van de kosmos. Iedereen lijkt de tekst van de spreuken te kennen, behalve ik.
In trance
In trance
Alle spreuken worden in elke windrichting herhaald. Trommels klinken, de hoorns schallen steeds luider en iedereen danst uitbundig. Ik hoor bezwerende spreuken en soms roept iemand er dwars doorheen. In volle vervoering neemt een vrouw het woord en iedereen luistert ademloos. Wat ze zegt is onverstaanbaar, het maakt niemand iets uit. Er is geen protocol. Ik ben inmiddels bijna bevroren maar ik voel me helemaal gloeien van opwinding. Wat een wonderlijk schouwspel en wat mooi om mee te maken.
Net buiten het monument zit een jonge vrouw. Eenzaam en in trance zit ze in het natte koude gras. Groen gebreide muts, bont gekleurde broek, starend naar de kolossale stenen. Een uur later zit ze er nog. Onbeweeglijk. Ik maak foto’s maar zou het liefst met haar praten. Wat drijft haar? Hoe leeft zo iemand? Wat doet ze in het dagelijks leven? Na anderhalf uur staat ze op en loopt weg van het monument zonder nog om te kijken. Geen idee waar naar toe. Ook zó kun je deze equinox vieren.
Gemoedelijk
Na verloop van tijd dooft de viering uit. De Druïden roken nog een joint en kletsen gemoedelijk na. Een enkeling komt nu pas goed op gang en lijkt ergens tussen de sterren te zweven. Niemand let erop. Het is goed. Vooraf dacht ik hier veel New Age te gaan zien. Maar het is eigenlijk meer Old Age vooral bestaande uit vijftigers of nog een stuk ouder. Soms met een (klein)kind onder de eigen warme jas. Het is een fijne sfeer. Druïden zijn niet eng.
Ik praat na met mijn gids. Hij vertelt me dat hij archeologie heeft gestudeerd en daarnaast top musicus is in het Royal Philharmonic in Londen. Hij speelt hoorn, kort geleden nog in Japan. Wat zijn mensen toch bijzondere wezens! En wat is de wereld interessant. Maar dan is de accu van mijn camera leeg. Voor mij is dit het einde, ik hou het voor gezien. Op naar een kop hete koffie. De omheining rond Stonehenge gaat langzaam weer dicht.
Meer info
• Reishonger.nl
• Visitbritain.com
• SWengland.com
