Teutoburger Wald buitenland zoals buitenland bedoeld is
Net over de grens, op een uurtje vanaf mijn huis, vind ik het buitenland zoals het buitenland bedoeld is. Net buiten mijn eigen land ligt het Teutoburger Wald. Dichtbij en toch heel anders – heuvels, vakwerk, donkere wouden, lange wandelingen en wilde zwijnen tot besluit.
De pandemie beperkt mijn reismogelijkheden na ruim een jaar nog steeds. En langzamerhand begint het dan toch te kriebelen. Nederland is prachtig, maar ik wil even iets anders zien. ‘Buitenland’ zien. Want een andere omgeving zorgt ervoor dat een mens weer fris om zich heen kijkt en dat alle zintuigen weer open staan. Buitenland is: een andere cultuur ervaren, een andere taal horen, ander eten ruiken en een andere bouwwijze zien. En buitenland is dan niet persé ver weg.
Het landleven leeft!
Dichtbij en ver weg
Het Teutoburger Wald is vanuit mijn eigen Twente maar een uur rijden. Het is een langgerekte heuvelrug die zich uitstrekt van Ibbenburen en Tecklenburg in het westen via Bad Rothenfelde tot Bielefeld in het oosten. Met als hoogste punt 446 meter en een ondergrond van rotsen, voelt het soms meer als bergachtig dan als heuvelachtig. De vele plaatsen met geneeskrachtig bronwater, geven vaak een luxe kuuroord-gevoel. En wandelingen zoals de Hermannsweg en het Ahornpad, die de hele bergrug van 80 km volgen, doen aan als de wandeltochten in het Zwarte Woud.
Het Teutoburger Wald is qua afstand dichtbij, maar roept tegelijk het gevoel op van ‘ver weg’. Tijdens de pandemie is een overnachting in Duitsland niet mogelijk. Maar deze dagtocht naar het Osnabrücker Land blijkt genoeg om helemaal weg te zijn. Daarbij: Duitsland is voor boswandelingen geweldig! Hier is bos nog bos, met tegelijk voldoende banken en schuilhutten om veilig op pad te gaan. Op een mooie zonnige dag als vandaag zijn een rugzak met proviand en een paar wandelschoenen eigenlijk alles wat ik nodig heb.
Wandelen in het woud
Ik rij via de statige kuurplaatsen Bad Iburg en Bad Rothenfelde naar het startpunt van mijn tocht en krijg onderweg al helemaal het buitenlandgevoel dat ik zoek. Na een uurtje rijden parkeer ik de auto bij een beekje aan het Ahornpad, een prachtige wandeling die bijna 100 km lang is. Het Ahornpad bestaat uit twee lussen en vandaag loop ik een stuk van de grote lus. Vanaf de auto loopt het pad gestaag omhoog. Er hangt wat mist tussen de bomen en het zonlicht zorgt voor een feeëriek begin van mijn wandeling.
Op de mooiste plekjes zie ik in het bos sprookjesachtige vakwerkhuizen. De vele uitkijkposten voor wild doen vermoeden dat hier in Duitsland meer herten lopen dan in Nederland. En dat blijkt ook zo te zijn: koppels van drie tot wel vijftien reeën staan soms ontspannen in de verte te grazen. Waar ik in Nederland wel eens de kriebels krijg van het aantal mountainbikers op mooie plekjes, ben ik hier als wandelaar helemaal alleen. Waar ik in Nederland bij de meeste bossen een ‘parkgevoel’ krijg, loop ik hier écht in een woud.
Natuur zoals natuur bedoeld is
Op sommige plekken loop ik over een rug van kiezelachtige vuursteen. Het Teutoburger Wald is een oude stuwwal uit de ijstijd, en dat besef ik hier! Het ijs heeft een enorme massa kiezelsteen uit het Krijt-tijdperk (100 miljoen jaar geleden) ruim 400 meter opgestuwd. Ik zie hier de resten van zeedieren uit de tijd dat Europa nog een tropische binnenzee was. Natuurlijk zijn de bossen hier om me heen geen echte oerbossen, zoals bijvoorbeeld in Oost-Polen, maar het voelt wel heel natuurlijk.
Beneden kabbelt een beekje. Ik snuif de geur van de natte bosgrond op en struikel over de wildsporen. Ik heb in het Teutoburger Wald vaak geluk: soms zie ik zelfs een zwijn met jonkies, luierend in de zon. Ademloos maak ik een paar foto’s en loop stil weer verder: je weet maar nooit of moeder mij accepteert. Dit is natuur zoals natuur bedoeld is!
De rust is heerlijk
Middeleeuwse stadjes
Na een lange ochtend heerlijk wandelen, wordt het tijd om rustig weer aan de menselijke cultuur te wennen! Dat doe ik door nog even een paar Middeleeuwse boerderijen, kastelen en dorpspleinen te bekijken. Het vele vakwerk, de witte muren en de onregelmatige bestrating zijn fantastisch. Jammer dat de terrassen niet open zijn. Maar tegelijkertijd besef ik dat de stilte die de pandemie met zich meebrengt, me nóg meer laat wegdromen naar oude tijden. Laat ik er vooral van genieten!
We zijn een paar weken verder, en inmiddels is de grens met Duitsland helemaal dicht voor vakantiegangers en voor dagtochtjes. Ik was net op tijd met mijn wandeling! Maar ik kan niet wachten tot ik weer op pad kan. Af en toe een andere cultuur ervaren is heerlijk. Buitenland zoals buitenland bedoeld is. Zoals tijdens een dagje Teutoburger Wald…
Meer reizen
Ga naar: www.Reishonger.nl
