Vercors eiland zonder zee
Helemaal geïsoleerd door berg-kammen ligt de hoogvlakte van de Vercors ingeklemd tussen Grenoble, Gap en Valence. In het gebied onder de Franse Jura, liggen geen grote plaatsen, zijn geen doorgaande wegen en nauwelijks toeristen. Met uitzicht op de Mont Blanc en de Mont Ventoux en hoogtes tot 2.000 meter, is de Vercors een echt buitensportgebied. Een eiland zonder zee.
Verliefd op de natuur
“Dit is het mooiste stukje van Frankrijk,” vertelt Pierre Mayade als hij me opwacht bij de TGV uit Parijs. Pierre zal mij vier dagen ‘zijn’ streek laten zien. Als mountain guide weet hij alles van de streek. “Ik ben zelf in de grote stad geboren, maar werk al jaren in het regionale natuurpark van de Vercors. Het is het grootste van Frankrijk met ruim 200.000 hectare, en ik ga hier nooit meer weg.” Pierre kent ieder hoekje, iedere mountainbike trail, iedere hike. “Het mooie van de Vercors is de geïsoleerde ligging. Al het verkeer gaat er ruim omheen. Hier zie je gieren, gemsbokken, marmotten. Hier zie je sportievelingen die de natuur in willen, maar niet té extreem.”
De Vercors is een paradijs voor buitensporters. En ik val met mijn neus in de boter! Want dit weekend zijn er maar liefst twee grote mountainbike events, die toevallig samenvallen. En daar komen zo’n 8.500 mountainbikers op af. Ik zet me schrap voor de drukte, maar dat valt erg mee. Als ik zelf twee dagen op de mountainbike zit, kom ik in de bossen eigenlijk niemand tegen…
Moutainbiken voor dummies
Ik ben zelf geen volleerde mountainbiker. Ik schrik even van de zware, volledig vanaf het stuur verstelbare e-mountainbike. Maar met een goede gids en coach kom ik een heel eind. Matthieu neemt me een dag op sleeptouw, en we doen zo’n 50 kilometer van de totaal 2.000 kilometer tracks die de Vercors rijk is. “De motor is echt alleen voor ondersteuning. Je moet zelf nog steeds heel veel doen. Het zadel is pneumatisch verstelbaar in hoogte en op moeilijke stukken moet het zadel echt omlaag, ander gaat het fout. En let op: de fiets weegt 25 kilo, dus als je valt, val je goed.”
Nou dat heb ik geweten! Onder de blauwe plekken en krassen kom ik ’s avonds terug. De tracks zijn heel stenig en erg steil, en als ik dan iets te laat ben met het (tijdens het fietsen) verstellen van mijn zadel, lig ik op de grond met de fiets bovenop me. Maar alles went, merk ik de volgende dag al. Mijn gids is verbaasd als ik zonder problemen met 55 km/u via een stenige beekbedding naar beneden kom razen. Ik val niet meer, ontwijk moeiteloos stenen en maak zelfs sprongetjes.
Buitensport paradijs
In zo’n mooi buitengebied gebeurt meer dan alleen fietsen. De laatste dag kies ik ervoor om stevig te wandelen door de bergen. Ik loop vier uur lekker in m’n eentje met mijn gps, en geniet van de stilte en hier en daar een bergbeklimmer. Vanaf de hoogvlakte zie ik Grenoble liggen met in de verte de Mont Blanc. Ik zie paragliders kleurig naar beneden zeilen. In het zuiden kijk ik in de diepte over de Drôme Provençale met zijn lavendelvelden, de Mont Ventoux en de bijna onmogelijke haarspeldbochten naar omlaag. Van de totaal 4.000 kilometer trails, loop ik maar een klein deel.
De Vercors geeft me het echte berggevoel, zonder dat het extreem wordt. De lucht is zuiver en fris, de zon brandt, altijd een windje over de hoogvlakte, en slaperige dorpjes die niet Frans en niet Zwitsers zijn. Bij ieder Office du Tourisme zijn goede kaarten verkrijgbaar met routes, en websites geven de tracks voor de gps. In de grotere dorpen zijn gidsen in te huren en materiaal. Maar ook je eigen fiets meenemen in de trein vanuit Nederland is een goede mogelijkheid. En tóch is het overal rustig.
Eten en slapen in de Vercors
Al die buitensport maakt hongerig en ook dorstig. Maar dat is geen probleem in een ‘boeren’ bergomgeving. De stevige kost, met lokale blauwe kaas, ravioli (geïntroduceerd door Italiaanse gastarbeiders) en walnoten, geeft me snel weer kracht in de beentjes. De restaurants zijn simpel, met veel hout, en de bezoekers zijn een mix van heerlijke sportievelingen en afwachtende locals. En net als overal zijn ook in de Vercors inmiddels veel kleine bierbrouwerijen met Bière Artisanale. Ik kom al snel weer bij van mijn sportieve inspanningen.
Ik vind de bergen heerlijk: eenvoudige accommodatie en boeren dorpjes, vaak simpele houten herbergen – ik hou ervan! Hout ruikt heerlijk en hout ademt, zodat de lucht niet droog is, de kamer koel en mijn nachtrust geweldig. Ik wil drie accommodaties specifiek noemen: Hotel Le Castel Fleuri (Saint-Jean-en-Vercors), l’Auberge du Tetras Lyre (Vassieux-en-Vercors) en Hotel Gite Arcanson (Autrans-Méaudre). Allemaal eenvoudige maar charmante onderkomens van families die met passie alles weten en willen delen over hún streek. Het geeft me een warm gevoel.
Meer informatie
Over Vercors: Inspiration-Vercors.com
Meer reizen: Reishonger.nl
